English
Stedelijk Studies is the new online journal for publishing research on current topics in the field of art and design. It offers high-quality, peer-reviewed academic research related to the Stedelijk Museum collection, its institutional history (such as education and conservation practice), and topical themes presented accessibly and attractively for international audiences of (up-and-coming) art professionals and those with an interest in art theory and history.
With two thematic issues a year, Stedelijk Studies addresses key issues in modern and contemporary art and design. An international call for papers will be issued for each edition. Six to ten essays are then selected and peer-reviewed by two academics. Stedelijk Studies also publishes complete, stand-alone papers. As a platform for scholarly analysis, the journal enables researchers to respond swiftly to hot issues and make a vital contribution to the current discourse on art theory.
Research in the museum: open access
Even in this time of economic crisis, with severe budget cuts in the arts and culture and with critics claiming that everything revolves around visitor numbers and little else, research remains of vital importance in the museum world. This is certainly the case for the Stedelijk Museum, which has a time-honored tradition of research and (academic) publications; in 1957, the museum founded a library (which today ranks among one of Europe’s most noted libraries of modern and contemporary art and design), and has since published countless extraordinary catalogues over the years. Furthermore, over the past decades, the Stedelijk has gained considerable expertise in areas such as conservation and education, often in the context of collaborative projects with academic partners. In addition to this, the Stedelijk’s academic members of staff carry out thorough research into the museum’s holdings (such as the exhaustive, years-long investigation into the collection as part of the national research project “Museum Acquisitions after 1933,” which examined the provenance of artworks in Dutch museums). With its extremely diverse, in-depth public program of debates, lectures, and book launches, the Stedelijk also demonstrates that the museum is not only a place for thought-provoking exhibitions, but a platform for experimentation, critical reflection, and (academic) debate. The public program is currently focusing on the three-year research project “Global Collaborations,” run by the Stedelijk Museum and Stedelijk Museum Bureau Amsterdam, which examines the impact of globalization on contemporary art and the museum.
Similar to Tate Papers and other successful journals produced by museums, Stedelijk Studies offers a focal point for academic reports on research activities at the Stedelijk Museum. The journal marks the importance of research for the Stedelijk. It also represents an indispensable link in the museum’s wide-ranging publication policy that aims to produce quality publications for broad and diverse audiences. Stedelijk Studies is the most scholarly publication in this polyphonic palette of catalogues, children’s books, public guides, and artist’s books: it is an open access platform for researchers, where up-and-coming and established thinkers from around the world can share their research with international audiences.
The academic turn? Collaboration between university and museum
Stedelijk Studies is a cooperation between the Stedelijk Museum, the University of Amsterdam, VU University Amsterdam, Utrecht University, Leiden University, Radboud University Nijmegen, and Maastricht University. This collaboration reflects diverse developments in the museum and academic field.
In the first instance, the role of research in the museum has changed; research in museums occupies a greater and more autonomous role than it once did—no longer restricted to supporting exhibitions and the collection, it has become an independent, often interdisciplinary programming with its own curators and budget. In this regard, Paul O’Neill talks of a “curatorialization of education” and Miwon Kwon of a “discursive turn” in the museum sector.[1] Can we go as far as to call this trend an academic turn? In any case, the trend is part of the so-called “New Institutionalism,” in which museums adopt a self-reflective approach to their strategies as institutions and incorporate research into their everyday practices. Although this often involves a form of critical self-reflection, we see that the academic world is frequently a partner in such programs.
Secondly, several policy plans were published in the Netherlands this year that advocate intensifying collaboration between the academic world and the museum. They argue that greater cooperation will help to resolve many of the concerns expressed by Dutch art historians on the position of art historical research in the Netherlands. There has been talk for some time of a crisis in the discipline, evident in invisibility in the academic field, the few research applications honored by the Netherlands Institute of Scientific Research (NOW) and other bodies, the shrinking number of PhD candidates, the declining number of art history professorships, and the surge of adjoining studies dealing with, for instance, media, culture, and visual studies. The Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences (KNAW), an advisory body to the Dutch government, installed an “art history foresight committee” that published its findings in early 2014 in the report Verschilzicht: Beweging in het kunsthistorisch onderzoek in Nederland. The paper recommends establishing closer organizational relationships within the field whereby “cooperation between universities, museums and other institutions in this field is essential.”[2]
In this context, the Dutch Postgraduate School for Art History (OSK) drew up a national research agenda that was presented at the Centraal Museum in Utrecht on November 21, 2014. This agenda underscores the importance of collaboration between museums and academia, for the following reasons:
Museums and universities possess a wealth of knowledge and expertise and have a wide international network. By combining these strengths, the OSK aims to create opportunities for the full and dynamic optimization of that capital.[3]
Moreover, there is the national knowledge agenda for the museum branch (“Nationale kennisagenda voor het museale veld”) to consider, presented in early October 2014 during the national museum congress.[4] This agenda is a follow-up to the Museum Memorandum on synergy, entitled Samen Werken, Samen Sterker, in which Minister Bussemaker of the Ministry of Education, Culture, and Science announced that, in becoming a more robust partner for the academic world, museums would benefit from working more closely together. By boosting synergy, museums would be able to “make more effective use of the scarce resources, find new sources, and define and reinforce their role as a partner for university research.”[5]
In short, in these times of austerity, institutions must join forces to undertake research regarding the position and practice of the museum, and in relation to art history. In this context, the Minister created a subsidy scheme for the next two years, aimed at encouraging museum staff to engage in postdoctoral research[6]—which is, of course, wonderful. Having lived with dwindling budgets for so long, more funding is now being earmarked for research. Another positive aspect is the considerable broadening of what constitutes the area of research. Rather than being confined to art historical research into the meaning of museum collections, inquiries are now being encouraged into issues and topics relevant to museums in the twenty-first century, from those relating to public outreach to economic concerns, globalization, and sustainability.
Some say that this broadening of the boundaries of research has adverse implications: lately, like art historical research and university education, conventional research into museum collections has suffered considerably, and deserves greater financing and attention. It is no surprise that many art historians interpret the aforementioned broadening as a form of “instrumentalization”[7] of research and are concerned about the marginalization of the in-depth study of art.
How should we position Stedelijk Studies within all this? On the one hand, the journal is ideally suited to exhaustive, substantive research into art and design. The crisis has radically reduced the platforms for sharing this type of research, and the Stedelijk Museum hopes to fill that gap. However, research into art and design in the twenty-first century does more than simply provide those subjects with an art historical and theoretical context, which is why Stedelijk Studies is also open to other, sometimes more practice-based forms of research that are conducted in the museum and the university (such as studies into the presentation, mediatization, commodification, and teaching of art and design).
In other words, Stedelijk Studies brings together all possible forms of research in relation to modern and contemporary art and design: from comprehensive art historical articles to essays on innovative education policy, and from reflections on economic aspects of museum practice to a consideration of what the creative industries mean for art. Through this inclusivity, Stedelijk Studies strives to be a constructive voice in today’s conversation about the meaning of research in the academic and museum sector.
An academic conference is currently being planned for the end of 2015, in cooperation with the Louisiana Museum in Copenhagen. The conference will focus on the current debate surrounding the meaning of research in modern and contemporary art and design museums. Taking place in Copenhagen, the conference will deal with questions such as: What is the relationship between museum research and the academic field? What is the research value of exhibitions? What is the role of the senses in gathering and disseminating knowledge? What does the public contribute to the museum’s knowledge production? What is the economic value of museum research? Exploring such issues will lead to new insights that will be presented during the conference and shared in an accompanying thematic issue of Stedelijk Studies.
The inaugural issue
But first things first: the inaugural issue of Stedelijk Studies is devoted to the theme “Collecting Geographies” and is curated by Stedelijk curator Jelle Bouwhuis and freelance researcher and postdoctoral candidate Christel Vesters. This first edition presents a selection of papers originally written for the conference “Collecting Geographies: Global Programming and Museums of Modern Art,” jointly organized by the Stedelijk Museum, the Amsterdam School for Cultural Analysis, the Moderna Museet in Stockholm, the Folkwang Museum in Essen, and the Tropenmuseum in Amsterdam between March 13–15, 2014.[8]
The conference and this inaugural issue of Stedelijk Studies are part of “Global Collaborations,” the three-year project launched in late 2012 by the Stedelijk in order to form a well-rounded picture of developments in contemporary art, with particular focus on emerging regions such as Africa, the Middle East, and Southeast Asia. The project encompasses collaborations with experimental and versatile art institutions throughout the world, and comprises exhibitions, publications, events, and an online platform.
“Collecting Geographies: Global Programming and Museums of Modern Art” addressed collection acquisition and exhibition programming in a globalized world. The conference offered an overview of the topical issues and questions that are currently at stake as many museums for modern and contemporary art in the West pay serious attention to the acquisition and presentation of art from all over the world, beyond the as yet prevalent dominance of European and North American art. In the articles selected for Stedelijk Studies, we see a variety of critical analyses of the outcomes of this quest. We also discover how, in the past, this deficit was addressed by legendary exhibitions, such as Magiciens de la Terre in 1989 at the Centre Pompidou in Paris, and the largely forgotten presentation Moderne kunst – Nieuw en Oud at the Stedelijk Museum in 1955. The papers are written by established researchers like Annie Cohen Solal and Kitty Zijlmans, as well as by young academics. The inaugural issue also presents a diverse range of authorial methods and geo-cultural perspectives.
Wherever you are in the world, I hope you find this inaugural issue enjoyable and instructive. I am sure that this new platform for museum and university research with its many inspiring, critical voices can look forward to a bright future. With almost forty researchers, from Australia to Canada and Asia, responding to the call for papers for the second issue, focusing on the theme of “exhibition history” and scheduled for release in July 2015, there is every reason to believe that Stedelijk Studies will be a success!
Nederlands
Stedelijk Studies is het nieuwe online tijdschrift voor actueel onderzoek naar beeldende kunst en vormgeving. Het biedt hoogstaand, peer-reviewed academisch onderzoek op het gebied van de Stedelijk-collectie en institutionele geschiedenis, museaal onderzoek — óók naar bijvoorbeeld educatie en restauratiepraktijk — en actuele thema’s, op een aantrekkelijke en toegankelijke manier gepresenteerd voor een internationaal publiek van (aankomende) kunstprofessionals en geïnteresseerde liefhebbers.
Met twee themanummers per jaar belicht Stedelijk Studies belangrijke issues in moderne en hedendaagse kunst en vormgeving. Voor elk nummer gaat een internationale call for papers uit, waarna zes tot tien essays worden geselecteerd en door twee academici van een peer review worden voorzien. Ook publiceert Stedelijk Studies op zichzelf staande artikelen wanneer ze gereed zijn. Zo biedt dit platform voor wetenschappelijke verdieping onderzoekers ook de kans om snel te reageren op urgente thema’s en om op hoog niveau bij te dragen aan het actuele kunsttheoretische debat.
Onderzoek in het museum: open access
Zelfs in deze tijd van economische crisis waarin veel op cultuur wordt bezuinigd en het volgens critici enkel nog lijkt te draaien om bezoekersaantallen, heeft onderzoek een centrale plaats in de museale wereld. Dat geldt zeker voor het Stedelijk Museum, dat een lange traditie heeft op het gebied van onderzoek en (wetenschappelijke) publicaties; denk aan de oprichting van de museumbibliotheek in 1957 (die tot een van de beste bibliotheken op het gebied van moderne en hedendaagse kunst en vormgeving in Europa gerekend mag worden) en de vele prachtige catalogi die het museum door de tijd heen publiceerde. Bovendien is de afgelopen decennia expertise opgebouwd op het gebied van onder andere restauratie en educatie, vaak in de context van samenwerkingsprojecten met academische partners. Daarnaast verrichten de wetenschappelijk medewerkers van het museum uitgebreid onderzoek naar de collectie (denk bijvoorbeeld aan het jarenlange intensieve collectie-onderzoek in het kader van het landelijke herkomstonderzoek ‘Museale verwervingen vanaf 1933’). Ook met het zeer uitgebreide en verdiepende public program, vol debatten, lezingen en boekpresentaties, laat het Stedelijk zien dat het museum uiteraard een plek is voor prachtige tentoonstellingen, maar evenzeer een platform vormt voor experiment, kritische reflectie en (academisch) debat. Een bijzondere plek neemt op dit moment het onderzoeksproject ‘Global Collaborations’ in, waarin Stedelijk Museum Bureau Amsterdam (SMBA) en het Stedelijk Museum drie jaar lang de impact van globalisering op de hedendaagse kunst en het museum onderzoeken.
Vergelijkbaar met succesvolle voorbeelden uit het veld als Tate Papers, biedt Stedelijk Studies een centrale plek voor de academische verslaglegging van dergelijke onderzoeksactiviteiten binnen het Stedelijk Museum. Het tijdschrift markeert het belang van onderzoek voor het Stedelijk en is een onmisbare schakel in het brede publicatiebeleid van het museum dat erop gericht is hoogstaande publicaties op maat te verzorgen voor een breed en divers publiek. Stedelijk Studies is in deze polyfone waaier van catalogi, kinderboeken, publieksgidsen en kunstenaarsboeken de meest academische variant: een open access platform voor onderzoekers, waar aankomende en gevestigde denkers uit de hele wereld hun onderzoek kunnen delen met een internationaal publiek.
The academic turn? Samenwerking universiteit en museum
Stedelijk Studies is een samenwerkingsverband tussen het Stedelijk Museum, de Universiteit van Amsterdam, de Vrije Universiteit Amsterdam, Universiteit Utrecht, Universiteit Leiden, de Radboud Universiteit en Universiteit Maastricht. Deze samenwerking sluit aan bij diverse ontwikkelingen in het museale en academische veld. In de eerste plaats is de rol van onderzoek in het museum gewijzigd: onderzoek in musea neemt een meer volwaardige, autonome plaats in dan voorheen – niet langer beperkt tot ondersteuning van tentoonstellingen en de collectie, maar uitgegroeid tot een zelfstandige, vaak interdisciplinaire programmering, met eigen curatoren en budget. Paul O’Neill spreekt in dit verband van een ‘curatorialisation of education’ en Miwon Kwon van een ‘discursive turn’ in het museale veld.[1] Kunnen we zo ver gaan om deze trend een academic turn te noemen? De trend is in ieder geval onderdeel van het zogenaamde ‘Nieuwe Institutionalisme’, een term die verwijst naar de wijze waarop musea zichzelf bevragen en onderzoek incorporeren in hun dagelijkse praktijk. Hoewel het hierbij vaak om een vorm van kritische zelfanalyse gaat, zien we dat de academische wereld veelvuldig partner is in dergelijke programma’s.
In de tweede plaats verschenen er dit jaar meerdere beleidsplannen in Nederland waarin een veel nauwere samenwerking tussen de academische wereld en het museum wordt bepleit. Zo zou meer samenwerking een oplossing bieden voor de zorgen van Nederlandse kunsthistorici over hun vakgebied. Er wordt al langere tijd gesproken van een crisis in de discipline die zich onder meer zou uiten in onzichtbaarheid in het academische veld, het geringe aantal toekenningen van onderzoeksaanvragen bij onder meer NWO, de afname van het aantal promovendi, het slinken van het aantal kunsthistorische leerstoelen en de groei van aanpalende opleidingen als media studies, algemene cultuurwetenschappen en visual studies. De Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen (KNAW) heeft om die reden een zogenaamde ‘verkenningscommissie kunstgeschiedenis’ in het leven geroepen die begin 2014 het rapport Verschilzicht: Beweging in het kunsthistorisch onderzoek in Nederland presenteerde. Daarin worden de aanbevelingen gedaan voor een betere organisatie van het , waarbij ‘samenwerking noodzakelijk [is] tussen universiteiten, musea en andere instellingen op dit terrein’.[2]
De Onderzoeksschool Kunstgeschiedenis (OSK) heeft in deze context een landelijke onderzoeksagenda opgesteld die op 21 november 2014 in het Centraal Museum in Utrecht werd gepresenteerd. Ook hierin wordt bovenal gewezen op het belang van de museale en academische samenwerking, want, zo stelt men:
Musea en universiteiten beschikken over een schat aan kennis en expertise en hebben een breed, internationaal netwerk. Door de bundeling van alle krachten wil de OSK de mogelijkheden voor een volledige en dynamische benutting van dat kapitaal bewerkstelligen.[3]
En dan is er ook nog de ‘Nationale kennisagenda voor het museale veld’ die begin oktober 2014 werd gepresenteerd tijdens het nationale museumcongres.[4] Deze agenda is een vervolg op de zogenaamde Museumbrief Samen Werken, Samen Sterker waarin minister Bussemaker van OCW aankondigde dat om een betere partij te zijn voor de academische wereld, musea ook onderling beter moeten samenwerken. Op deze manier kunnen musea ‘de schaarse middelen beter inzetten, nieuwe bronnen aanboren en zich duidelijker profileren en manifesteren als partner voor universitair onderzoek’.[5]
Kortom, in deze tijd van economische crisis moeten de krachten gebundeld worden als het om museaal en kunsthistorisch onderzoek gaat. De minister heeft in deze context voor de komende twee jaar een nieuwe subsidieregeling ingesteld met het doel (promotie)onderzoek door museummedewerkers te stimuleren.[6] Dat is natuurlijk prachtig: terwijl bezuinigingen al jarenlang de boventoon voeren, meer geld beschikbaar maken voor onderzoek. Ook positief is dat de definitie van het onderzoek aanzienlijk is verbreed. Niet alleen kunsthistorisch onderzoek naar de betekenis van de museale collecties wordt gestimuleerd, maar alle mogelijke kennisvragen die relevant zijn voor musea in de 21ste eeuw: van vragen op het gebied van publieksbereik en -bemiddeling tot economische vraagstukken, globalisering en duurzaamheid. Er gaan stemmen op dat deze verbreding van de definitie van onderzoek ook een verschraling impliceert: de conventionele bestudering van de museale collecties heeft immers, evenals het kunsthistorische onderzoek en onderwijs aan de universiteiten, de laatste jaren aanzienlijk te lijden gehad en verdient meer financiële middelen en aandacht. En het is dan ook niet verwonderlijk dat menig kunsthistoricus de genoemde verbreding interpreteert als een vorm van ‘instrumentalisering’[7] van onderzoek en zich zorgen maakt over de marginalisering van de inhoudelijke bestudering van kunst.
Hoe moeten we Stedelijk Studies in dit verhaal plaatsen? Aan de ene kant is het tijdschrift bij uitstek bedoeld voor diepgaand, inhoudelijk onderzoek naar kunst en vormgeving. De plekken om dit soort onderzoek te delen zijn door de crisis danig gereduceerd en het Stedelijk Museum hoopt deze leemte op te vullen. Echter, onderzoek naar kunst en vormgeving in de 21ste eeuw gaat verder dan het kunsthistorisch contextualiseren en theoretisch duiden en daarom staat Stedelijk Studies óók open voor andere, soms meer practice-based, vormen van onderzoek die in het museum en het academische veld worden verricht (denk onder meer aan studies naar het presenteren, medialiseren, verhandelen en onderwijzen van kunst en vormgeving).
Met andere woorden, Stedelijk Studies brengt alle mogelijke vormen van onderzoek in relatie tot moderne en hedendaagse kunst en vormgeving bijeen: van verdiepende kunsthistorische betogen tot essays over innovatief educatiebeleid, van reflecties op de economische aspecten van de museale praktijk tot beschouwingen over de betekenis van de creatieve industrie voor de kunst. Juist door deze inclusiviteit beoogt Stedelijk Studies een constructieve bijdrage te leveren aan het huidige debat over de betekenis van onderzoek in het academische en museale veld.
Daarnaast wordt samen met het Louisiana Museum in Kopenhagen gewerkt aan een wetenschappelijke conferentie eind 2015 waarin het huidige debat over de betekenis van onderzoek in het museum voor moderne en hedendaagse kunst en vormgeving centraal staat. Vragen als ‘Hoe verhoudt museaal onderzoek zich tot het academische veld?’, ‘Wat is de onderzoekswaarde van tentoonstellingen?’, ‘Wat is de rol van de zintuigen in het vergaren en verspreiden van kennis?’, ‘Wat draagt het publiek bij aan museale kennisproductie?’, ‘Wat is de economische waarde van museaal onderzoek?’ zullen tot nieuwe inzichten leiden die niet alleen tijdens de conferentie in Kopenhagen worden gepresenteerd maar ook gedeeld zullen worden in een begeleidend themanummer van Stedelijk Studies.
Het eerste nummer
Maar first things first: het eerste nummer van Stedelijk Studies is gewijd aan het thema Collecting Geographies en is samengesteld door Stedelijk curator Jelle Bouwhuis en freelance onderzoeker en promovenda Christel Vesters. Het betreft een selectie papers afkomstig van de conferentie Collecting Geographies: Global Programming and Museums of Modern Art die het Stedelijk Museum in samenwerking met de Amsterdam School for Cultural Analysis, het Moderna Museet in Stockholm, het Folkwang Museum in Essen en het Tropenmuseum in Amsterdam organiseerde van 13 tot 15 maart 2014.[8]
De conferentie en dit eerste nummer van Stedelijk Studies zijn onderdeel van het driejarige programma Global Collaborations dat het Stedelijk eind 2012 lanceerde om een goed geïnformeerde en genuanceerde blik te vormen op de ontwikkelingen in de hedendaagse kunst vanuit een mondiaal perspectief, met een speciale focus op opkomende regio’s als Afrika, het Midden-Oosten en Zuidoost Azië. Het project is gebaseerd op samenwerkingsverbanden met experimentele en veelzijdige kunstinstellingen wereldwijd en omvat tentoonstellingen, publicaties, evenementen en een online platform.
Het doel van de conferentie Collecting Geographies: Global Programming and Museums of Modern Art was om de impact van globalisering op het museale veld te onderzoeken. Een zeer urgente kwestie, aangezien veel westerse kunstinstellingen met hun overheersend westerse kunstcollecties op zoek zijn naar manieren om hun programmering, aankoopbeleid en strategie te verbreden. In de geselecteerde artikelen voor Stedelijk Studies zien we diverse kritische analyses van wat die zoektocht vandaag de dag oplevert. Daarnaast vinden we meer historische reflecties op hoe dit in het verleden gebeurde in roemruchte tentoonstellingen als Magiciens de la Terre in 1989 in het Centre Pompidou in Parijs en in een in de vergetelheid geraakte tentoonstelling als Moderne kunst – Nieuw en Oud in het Stedelijk Museum in 1955. De bijdragen zijn afkomstig van een mix van gevestigde onderzoekers als Annie Cohen Solal en Kitty Zijlmans en jong talent. Daarnaast zien we een brede diversiteit in de gebruikte methodes en het geo-culturale perspectief van de auteurs.
Ik wens iedereen, waar dan ook ter wereld, veel leesplezier, en hoop op een bloeiende toekomst voor dit nieuwe ‘museale-academische’ platform met veel inspirerende, kritische bijdragen. Dat bijna veertig onderzoekers, van Australië tot Canada en Azië, hebben gereageerd op de call for papers voor het tweede themanummer over ‘exhibition history’ — te verschijnen in mei 2015 — doet vermoeden dat dit wel goed komt!
